Nie mam jeszcze ¿adnego Bakugana... Jakoś ta myśl mnie zbytnio nie przera¿a³a, bo przynajmniej na moim ramieniu nie siedzia³ jakiś ma³y gadaj±cy glêda, który nie dawa³by mi spokoju 24 godziny na dobê. Jak zawsze zadowolona podesz³am do mojego sejfu ze s³odyczami. Ostatnio odwiedzi³a mnie ciocia, pozostawiaj±c w podarunku dwa kilo cukierków. Oczywiście umieści³am je w jak najbezpieczniejszym miejscu, do którego nie ma dostêpu mafia, rodzice, m³odsze rodzeñstwo, ani ksi±dz proboszcz, czyli nikt, kto nie jest upowa¿niony do ich spo¿ycia. Po otworzeniu mojej sekretnej kryjówki na s³odycze, przera¿ona zorientowa³am siê, ¿e wewn±trz niej nie ma ani jednego cukierka ! Wrzasnê³am z przera¿enia. Jak to mo¿liwe ?! Po chwili jednak jakoś siê pozbiera³am i wyruszy³am na poszukiwania z³odziejaszka. Nied³ugo musia³am szukaæ. Tu¿ przy drzwiach ujrza³am Bakugana ci±gn±cego za sob± ca³y mój dobytek. Czym prêdzej z³apa³am go w rêce, by móc mu uwa¿niej siê przyjrzeæ. Z wygl±du i koloru przypomina³ on smoka, pochodz±cego z domeny Pyrus.
-Mam ciê ! -wykrzyknê³am triumfalnie.
-Nie zabijaj mnie ! Mam adwokata, a w dodatku to nic Ci nie zrobi³em, nie zjad³em ani jednego ! -zacz±³ wrzeszczeæ przera¿ony Bakugan.
-Dobra, dobra -odebra³am mu s³odycze, ca³y czas nie spuszczaj±c go z oka. -Zaraz... jak masz na imiê ?
Stwór popatrzy³ na mnie nieprzychylnym wzrokiem. No jasne ! Jak mog³am byæ taka niekumata. Przecie¿ to jest...